Pengurus perniagaan sentiasa mempertimbangkan pelaburan untuk produk baru dan perbelanjaan modal. Tetapi mereka perlu mempunyai ukuran yang membantu mereka menentukan sama ada projek-projek baru ini adalah penggunaan dana syarikat yang berbaloi. Pengurus menilai projek perbelanjaan modal dengan mengira kadar pulangan dalaman (IRR) dan membandingkan hasilnya dengan kadar pulangan minimum yang boleh diterima (MARR), yang juga dikenali sebagai kadar halangan. Jika IRR melebihi kadar halangan, ia akan diluluskan. Jika tidak, pihak pengurusan mungkin menolak projek tersebut.
Bagi kebanyakan syarikat, MARR adalah kos modal purata wajaran syarikat (WACC). Angka ini ditentukan oleh jumlah hutang dan ekuiti pada lembaran imbangan dan berbeza untuk setiap perniagaan.
Kadar Pulangan Dalaman
Kadar pulangan dalaman adalah kadar diskaun di mana semua aliran tunai dari satu projek, kedua-dua positif dan negatif, sifar sama. IRR terdiri daripada tiga faktor: kadar faedah, premium risiko dan kadar inflasi. Pengiraan untuk kadar halangan syarikat bermula dengan kadar faedah untuk pelaburan bebas risiko, biasanya bon Perbendaharaan A.S. jangka panjang. Oleh kerana aliran tunai pada tahun-tahun akan datang tidak dijamin, premium risiko mesti ditambah untuk mempertimbangkan ketidaktentuan ini dan ketidaktentuan yang berpotensi. Dan akhirnya, apabila ekonomi sedang mengalami inflasi, kadar ini juga harus ditambahkan pada perhitungan.
Kos Modal Berwajaran Berat
WACC ditentukan oleh kos mendapatkan dana yang diperlukan untuk membayar sesuatu projek. Sebuah syarikat mempunyai akses kepada dana dengan mengambil hutang tambahan, menambah modal ekuiti atau menggunakan perolehan tertahan. Setiap sumber dana mempunyai kos yang berbeza. Kadar faedah atas hutang berbeza-beza bergantung kepada keadaan ekonomi semasa dan penarafan kredit perniagaan. Kos modal ekuiti adalah pulangan yang diminta oleh pemegang saham untuk melabur wang mereka dalam perniagaan. WACC dikira dengan mengalikan perkadaran hutang dan ekuiti dengan kos masing-masing untuk mencapai purata wajaran.
Kadar Pulangan Boleh Diterima Minimum
Jika projek mempunyai IRR yang melebihi MARR, maka pihak pengurusan mungkin akan memberi kelulusan untuk meneruskan pelaburan. Walau bagaimanapun, peraturan keputusan ini tidak tegar; pertimbangan lain mungkin mengubah MARR. Sebagai contoh, pihak pengurusan mungkin memutuskan untuk menggunakan MARR yang lebih rendah, katakan 10 peratus, untuk meluluskan tanaman baru, tetapi memerlukan 20 peratus MARR untuk pengembangan kepada kemudahan sedia ada. Ini kerana semua projek mempunyai ciri-ciri yang berbeza; sesetengah mempunyai lebih banyak ketidakpastian tentang aliran tunai masa depan sementara yang lain mempunyai jangka masa yang lebih pendek atau lebih lama untuk mencapai pulangan pelaburan.
Kos Peluang sebagai MARR
Walaupun WACC adalah penanda aras yang paling biasa digunakan sebagai MARR, ia bukan satu-satunya. Jika sebuah syarikat mempunyai belanjawan tanpa had dan akses kepada modal, ia boleh melabur dalam mana-mana projek yang memenuhi MARR. Tetapi dengan anggaran yang terhad, peluang peluang projek lain menjadi faktor. Katakan WACC sebuah syarikat adalah 12 peratus, dan ia mempunyai dua projek: satu mempunyai IRR 15 peratus, dan yang lain mempunyai IRR sebanyak 18 peratus. IRR kedua-dua projek melebihi MARR, seperti yang ditakrifkan oleh WACC, dan atas dasar ini, pihak pengurusan boleh memberi kuasa kedua-dua projek.
Dalam kes ini, MARR menjadi IRR tertinggi, 18 peratus, dari projek yang sedang dipertimbangkan. IRR ini mewakili "kos peluang" bahawa semua projek lain mesti dibandingkan dengan.
Had
Walaupun IRR dan MARR berkaitan adalah alat yang berguna, ada batasan. Sebagai contoh, satu projek mungkin mempunyai IRR sebanyak 20 peratus, tetapi aliran tunai hanya bertahan selama tiga tahun. Bandingkan dengan projek lain dengan IRR 15 peratus, tetapi aliran tunai akan wujud selama 15 tahun. Projek manakah yang harus diluluskan oleh pihak pengurusan? Menggunakan IRR dan MARR tidak banyak membantu dalam keadaan ini.
MARR adalah metrik yang bernilai yang digunakan oleh pengurus perniagaan untuk menilai nilai projek. WACC sebuah syarikat biasanya merupakan standard yang digunakan sebagai titik permulaan. Kaedah ini berfungsi dengan baik apabila perniagaan hanya mempunyai satu projek yang sedang dipertimbangkan dan mempunyai anggaran yang tidak terhad. Tetapi dalam kehidupan sebenar, kebanyakan perniagaan mempunyai kekangan anggaran dan beberapa projek untuk dipertimbangkan. Dalam kes ini, IRR tertinggi semua projek menjadi MARR dan bukannya menggunakan WACC syarikat. Ini dikenali sebagai "kos peluang modal."
