Jalan untuk memuktamadkan kontrak antara dua pihak boleh menyertakan nyanyian sama ada surat niat atau surat persefahaman, juga disebut sebagai memorandum persefahaman. Sesetengah rundingan boleh merangkumi kedua-dua jenis perjanjian. Walaupun terdapat beberapa persamaan antara dokumen-dokumen ini, mereka melayani tujuan yang berbeza dan tidak selalu digunakan dengan cara yang sama.
Rundingan Perniagaan, LOI dan MOU
Semasa urus niaga perniagaan sedang dirundingkan, penandatangan surat niat atau memorandum persefahaman sering diumumkan dalam siaran akhbar sebagai tanda-tanda kemajuan ke arah puncak kesepakatan. Ini menunjukkan perjanjian antara pihak-pihak dalam pelbagai aspek rundingan yang sedang berlangsung. Bilangan mata yang mengikat secara kontrak dalam setiap format biasanya akan terhad dan bersifat umum.
Kesamaan antara LOI dan MOU
Kerana rundingan antara pihak-pihak yang bergerak ke arah penyelesaian transaksi perniagaan, sering terdapat perjanjian pada beberapa titik tertentu, sementara yang lain tetap terbuka. Kedua-dua dokumen ini boleh digunakan untuk meletakkan perjanjian interim secara bertulis, sama ada pada selang masa yang tetap atau apabila rundingan mengenai aspek yang berbeza dari transaksi itu selesai. Apabila ditandatangani, dokumen-dokumen ini mempunyai banyak ciri-ciri kontrak, tetapi perkara-perkara yang sebenarnya mengikat dalam perjanjian mungkin terhad kepada peruntukan standard seperti kerahsiaan, pergi ke arbitrase untuk menyelesaikan pertikaian antara pihak-pihak, dan istilah-istilah lain yang lazim dalam bahasa boilerplate.
Perbezaan Utama
Terdapat dua perbezaan utama antara MOU dan LOI. Yang pertama adalah bahawa bahasa dalam MOU mungkin terpakai kepada syarat-syarat yang telah disepakati yang telah disepakati oleh lebih dari dua pihak, sedangkan istilah dalam LOI hanya merujuk kepada dua pihak. Yang kedua ialah syarat, tindakan, dan syarat yang disenaraikan dalam MOU ditandatangani oleh semua pihak yang bersetuju.Sebaliknya, LOI akan menyenaraikan terma, tindakan, dan syarat yang telah dipersetujui oleh kedua-dua pihak, tetapi hanya ditandatangani oleh pihak yang mengemukakan cadangan awal.
Penggunaan LOI dan MOU
LOIs biasanya digunakan untuk menentukan mata yang telah dipersetujui antara pembeli dan penjual sebelum menyelesaikan perjanjian dengan kontrak yang ditandatangani oleh kedua belah pihak. Langkah ini dalam perundingan boleh memindahkan proses ke hadapan dengan menyenaraikan aspek perjanjian yang telah diprioritaskan untuk memastikan kedua belah pihak pada laman yang sama, manakala butiran yang lebih kecil dan cetakan halus terus dibincangkan. MoU digunakan untuk menentukan parameter di mana pihak-pihak dalam perjanjian akan bekerjasama, yang sering dalam bentuk usahasama atau perkongsian. Seperti LOI, dokumen ini akan menyenaraikan aspek penting perjanjian sebelum menandatangani kontrak akhir.
