Bagi sebahagian besar sejarah wanita menghadapi diskriminasi yang teruk di tempat kerja lelaki yang didominasi lelaki, apabila mereka dibenarkan bekerja sama sekali. Hari ini wanita di kebanyakan negara industri menikmati hak yang sama di bawah undang-undang, jika tidak juga dalam amalan. Amerika Syarikat mempunyai beberapa undang-undang mengenai buku-buku yang membuatnya menyalahi undang-undang bagi majikan untuk mendiskriminasi wanita dalam pengambilan pekerja, pampasan, pengujian pekerja, faedah fringe, tugas kerja dan akses kepada kemudahan syarikat.
Sejarah
Hak sama wanita di tempat kerja telah berada di barisan hadapan dalam advokasi hak yang sama dan gerakan feminis sejak abad ke-19. Isu ini mengambil kepentingan tambahan sebaik sahaja undang-undang persekutuan baru memberikan hak wanita untuk mengundi pada awal abad ke-20. Diskriminasi gender sering digambarkan bersama perkauman dan diskriminasi agama semasa pergerakan hak sivil pada tahun 1960-an. Hari ini penganalisis membandingkan purata gaji wanita kepada lelaki dalam usaha berterusan untuk mengenal pasti dan memerangi ketidaksamaan di tempat kerja yang undang-undang tidak dapat mencegah.
Undang-undang
Dua undang-undang utama menangani hak wanita di tempat kerja. Yang pertama adalah Akta Bayar Bersama tahun 1963. Undang-undang ini, yang juga merupakan sebahagian daripada Kod A.S. seksyen 206 (d), menyatakan bahawa lelaki dan wanita yang melakukan pekerjaan yang sama banyak harus menerima gaji yang sama. Ia juga menguatkuasakan undang-undang gaji minimum persekutuan bagi semua pekerja tanpa mengira jantina.
Akta Hak Sivil 1964 juga memberi kesan kepada hak wanita. Tajuk VII menyatakan bahawa majikan tidak boleh mendiskriminasi berdasarkan jantina, bangsa, agama atau asal negara. Walaupun disambut dengan impaknya terhadap pekerja Afrika-Amerika, Akta Hak Sivil 1964 juga penting dalam sejarah hak wanita.
Kesan
Perundangan Persekutuan yang memberi status wanita yang sama di tempat kerja mempunyai kesan yang signifikan terhadap perlembagaan tenaga kerja Amerika. Menurut Peguambela Hak Sama Sama, pada 2011, wanita membentuk 48 peratus daripada keseluruhan tenaga kerja. Daripada mereka, 70 peratus bekerja sebagai keperluan ekonomi. Secara keseluruhan, 18 peratus isi rumah A.S. diketuai oleh wanita yang merupakan sumber pendapatan utama bagi keluarga mereka. Angka-angka ini menunjukkan hakikat bahawa akses percuma untuk bekerja adalah keperluan bagi banyak wanita, dan undang-undang hak yang sama membolehkan banyak wanita untuk mempunyai kerjaya yang besar.
Pertimbangan
Akta Hak Sivil 1991 merupakan undang-undang penting lain dari segi hak-hak wanita. Ia menyatakan bahawa wanita yang menghadapi diskriminasi berkaitan pekerjaan berhak mendapat ganti rugi monetari. Wanita yang mengamalkan tingkah laku diskriminasi boleh berunding dengan peguam, termasuk penyokong hak-hak sivil yang menawarkan nasihat percuma dan mungkin mengambil kes dan mengenakan bayaran kecil atau tiada undang-undang.
Walau bagaimanapun, hak yang sama bagi wanita di tempat kerja tidak menghilangkan realiti berdasarkan gaji merit dan skala gaji berubah bagi pekerja berdasarkan kekananan dan keberkesanan pekerjaan. Wanita berhak mendapat rawatan yang sama dalam sistem gaji perniagaan sebagai rakan lelaki mereka.
