Sisa berbahaya mengancam kesihatan manusia atau alam sekeliling jika ia dilemparkan dengan sia-sia, dibuang ke tanah atau ditangani secara tidak wajar. Menurut EPA, sisa pepejal atau sisa pepejal perbandaran (MSW) biasanya dikenali sebagai sampah atau sampah. Ia merujuk kepada sampah keseluruhan yang dibuat oleh komuniti, termasuk sisa isi rumah, serta sisa yang dihasilkan oleh perniagaan, sekolah dan institusi.
Jenis-jenis Limbah
Sisa berbahaya mungkin dalam bentuk pepejal, separa pepejal, cecair atau gas. Menurut EPA, sisa berbahaya itu boleh diklasifikasikan ke dalam sisa tersenarai (buangan khusus sumber, sisa sumber tidak spesifik dan produk kimia yang tidak digunakan), sisa ciri (sisa toksik, sisa buangan, sisa reaktif dan sisa-sisa menghakis) sisa sejagat (bateri, racun perosak, peralatan dan mentol yang mengandungi merkuri) dan sisa bercampur.
Sisa pepejal perbandaran terdiri daripada kertas, bahan buangan, logam, makanan, kaca, kayu, plastik dan pelbagai bahan.
Masalah
Penjanaan sisa pepejal semakin meningkat dengan peningkatan populasi. Pelupusan sisa pepejal di tapak pelupusan adalah menjejaskan alam sekitar, kerana ia dapat mencemarkan udara dan air sekitarnya. Gas-gas toksik seperti metana dan karbon dioksida terbentuk apabila sampah di tapak pelupusan mengurai. Orang yang tinggal berhampiran tempat pembuangan sampingan terdedah kepada kanser paru-paru, kanser pundi kencing dan leukemia. Pembakaran sisa pepejal melepaskan bahan pencemar udara toksik, seperti dioksin, yang karsinogenik dan boleh menyebabkan kecacatan kelahiran.
Sisa nuklear berbahaya dan boleh terus radioaktif untuk jangka waktu yang lama, sehingga mempengaruhi alam sekitar dan kesihatan manusia. Pelupusan sampah berbahaya dari industri menyebabkan masalah kesihatan di komuniti berdekatan. Kehadiran toksin logam arsenik dan toksin logam yang menyebabkan kanser boleh menyebabkan kehilangan ingatan, kehilangan pendengaran dan pelbagai keadaan lain.
Pelupusan
Pilihan pelupusan untuk sisa berbahaya adalah tapak pelupusan, pembakaran, unit rawatan tanah dan telaga suntikan. Alternatif lain termasuk kitar semula dan mengurangkan penggunaan sisa berbahaya.
Tapak pelupusan adalah pilihan pelupusan yang paling lazim untuk sisa pepejal. Di samping itu, sisa pepejal juga dibakar pada suhu yang sangat tinggi untuk mengurangkan jumlah sisa. Teknik alternatif untuk membuang sisa pepejal termasuk kitar semula dan pengkomposan.
Penggunaan Potensi
Sisa berbahaya yang mengandungi zarah dan abu logam dihantar ke kemudahan pemulihan logam di mana logam boleh diperolehi dari mereka. Menurut Science Daily, teknologi baru melibatkan pemulihan uranium dari abu sampah radioaktif untuk dikitar semula ke dalam bahan api nuklear.
Mengitar semula bahan buangan pepejal seperti kertas, plastik, kaca, logam dan getah, mengubah produk lama menjadi yang baru melalui kaedah mekanikal atau kimia. Haba dihasilkan semasa pembakaran sisa pepejal, yang boleh digunakan untuk memanaskan air. Wap yang dihasilkan boleh digunakan untuk memacu turbin untuk menghasilkan tenaga elektrik.
Peraturan
EPA mempunyai peraturan yang jelas tentang bagaimana untuk membuang buangan berbahaya dan pepejal.
Langkah berjaga-jaga khusus perlu diambil untuk membuang sisa berbahaya baik dalam bentuk pepejal dan cecair. EPA mandat pembakaran atau pembakaran sisa berbahaya jika mungkin. Untuk sisa dalam bentuk cecair, telaga suntikan bawah tanah hendaklah digunakan.
Untuk pelupusan sisa pepejal, EPA mempunyai garis panduan mengenai cara merancang tapak pelupusan sampah, di mana untuk mencari mereka dan bagaimana untuk mengekalkannya.
