Tarif, yang ditakrifkan oleh Merriam-Webster sebagai caj yang dikenakan oleh kerajaan ke atas barang-barang yang diimport atau dieksport, telah digunakan sejak zaman purba untuk melindungi perniagaan domestik yang bersaing dengan pengeluar asing. Secara teorinya, peningkatan kos membawa barangan asing ke dalam negara akan diterjemahkan ke dalam jualan produk domestik yang lebih tinggi. Walau bagaimanapun, tarif di dunia nyata boleh membahayakan pembelian orang awam dan kadang-kadang boleh membahayakan syarikat-syarikat yang mereka sepatutnya melindungi.
Kesejahteraan Ekonomi
Mengikut "Ensiklopedi Ekonomi Ringkas," sesetengah ahli ekonomi percaya bahawa perdagangan antarabangsa, yang tidak terhalang oleh tarif dan halangan buatan lain, meningkatkan keadaan ekonomi semua rakan perdagangan. Secara teorinya, jika negara-negara dibiarkan khusus dalam produk yang mereka dapat menghasilkan kurang mahal dan lebih cekap berdasarkan sumber semula jadi, lokasi atau kelebihan domestik lain, pengguna dunia akan mendapat manfaat daripada harga yang lebih rendah dan pengeluar akan mendapat manfaat dari dunia yang tidak terkecuali pasaran untuk barangan mereka.
Tindakan Pembalasan dan Pembalutan
Sering kali, apabila tarif dikenakan ke atas barang dari negara tertentu, negara itu akan membalas dengan tarifnya sendiri. Peperangan perdagangan dua hala ini boleh mengehadkan perdagangan antara kedua-dua negara, mungkin menghentikannya sama sekali. Pada akhir 1920-an dan awal 1930-an, kenaikan tarif di kalangan negara-negara di dunia telah sangat terhad perdagangan antarabangsa yang Presiden Roosevelt mula merundingkan bersama-sama merendahkan halangan perdagangan dengan rakan perdagangan antarabangsa Amerika. Rundingan ini akhirnya membawa kepada Perjanjian Kongres Perdagangan Perjanjian Kongres pada tahun 1934, yang menurunkan tarif dan menunjukkan komitmen Amerika untuk perdagangan bebas.
Memihak kepada Sedikit
Proteksiisme dalam bentuk tarif, kuota dan halangan perdagangan yang lain sering memberi manfaat kepada satu sektor dengan mengorbankan orang lain. Mengikut "Ensiklopedia Ringkas Konsep," walaupun selepas pemfaktoran dalam keuntungan kepada pekerja dan syarikat yang mendapat manfaat daripada proteksionisme industri tekstil Amerika, kerugian bersih kepada ekonomi Amerika Syarikat yang disebabkan oleh dasar-dasar ini adalah kira-kira $ 12 bilion pada tahun 2002 sahaja. Walau bagaimanapun, syarikat tekstil Amerika mampu memujuk Kongres untuk meneruskan dasar tahun demi tahun.
Akibat yang tidak diingini
Walaupun tarif yang digubal untuk memberi manfaat kepada pengilang dan pekerja domestik dalam industri tertentu, mereka mungkin mempunyai kesan sebaliknya. Oleh kerana tarif berkesan menghapuskan persaingan asing dalam sektor, harga barangnya mungkin melambung. Sekiranya tarif wujud di banyak sektor, harga mungkin meningkat di seluruh lembaga, meninggalkan pekerja dengan kuasa beli yang kurang. Di samping itu, syarikat dan pekerja domestik yang seolah-olah mendapat faedah daripada tarif mungkin mendapati perlindungan balas negara-negara lain merupakan penghalang yang serius kepada pengembangan pasaran antarabangsa.
