Sistem kadar pertukaran tetap adalah biasa pada separuh pertama abad ke-20. Mereka sangat disukai oleh kerajaan, kerana mereka tersilap dipercayai menawarkan tiga kelebihan utama. Pertama, mereka akan mengurangkan risiko aliran modal spekulatif yang boleh menjejaskan ekonomi. Kedua, mereka akan memperkenalkan disiplin yang lebih mendalam terhadap dasar domestik untuk mengelakkan inflasi. Ketiga, mereka akan menghapus risiko kadar pertukaran dan oleh itu mempromosikan perdagangan antarabangsa.
Aliran Modal Spekulatif
Adalah difikirkan bahawa spekulasi pasti akan menimbulkan ketidakstabilan yang tidak dapat dikerjakan dan menjejaskan kadar pertukaran yang fleksibel, atau bebas terapung. Ini akan merosakkan ekonomi kecil yang bergantung pada tahap perdagangan antarabangsa yang tinggi.
Dasar Ekonomi yang Lebih Disiplin
Dalam sistem kadar pertukaran tetap, inflasi yang tinggi di negara membuat pembeli di luar negara membayar harga yang lebih tinggi untuk eksport negara itu. Ia juga menjadikan sektor saingan import negara kurang kompetitif. Eksport melemahkan dan mengimport menguatkan.Tekanan kembar ini memburukkan kedudukan imbangan pembayaran apabila ekonomi menjadi kurang kompetitif berbanding dengan negara luar negara, yang mengakibatkan pengangguran. Kekuatan ini, difikirkan, akan menekan pemerintah untuk melaksanakan dasar anti inflasi.
Tiada Risiko Kadar Pertukaran
Kadar pertukaran tetap membuang risiko perubahan kadar pertukaran. Adalah difikirkan bahawa ketiadaan risiko ini adalah manfaat perdagangan antarabangsa dan aliran modal.
Penilaian semula Selepas Pasca
Dalam dekad ini selepas Perang Dunia II, kelebihan kadar tukaran tetap terbukti kurang berkuasa berbanding sebelumnya. Selain itu, pelbagai perkembangan teoritis berhujah untuk mengapung secara bebas, bukannya sistem kadar pertukaran tetap atau terurus, dan lebih baik menonjolkan keburukan berikut kadar pertukaran tetap.
Tiada Pelarasan Automatik untuk Keseimbangan Pembayaran Keseimbangan
Kadar pertukaran tetap tidak membetulkan keseimbangan imbangan pembayaran secara automatik. Sistem tetap memaksa kerajaan untuk membetulkan ketidaksamaan dengan menaikkan kadar faedah dan menurunkan permintaan dalam negeri. Ini mengekang dasar ekonomi domestik daripada memberi tumpuan kepada pengangguran dan inflasi. Sebaliknya, kadar tukaran terapung membebaskan polisi domestik dan secara automatik merosakkan mata wang untuk membetulkan ketidakseimbangan luaran.
Keperluan untuk Rizab Tukaran Asing Besar
Kadar pertukaran tetap memerlukan kerajaan untuk mengekalkan nilai penting sebagai rizab pertukaran asing. Rizab ini mempunyai kos peluang dalam bentuk pulangan kewangan terdahulu.
Ketidakstabilan inherent
Kadar tetap tidak menyeragamkan dasar ekonomi domestik berbeza secara berbeza yang berbeza antara negara. Contohnya, negara-negara inflasi yang tinggi akan menjadi tidak kompetitif berbanding negara-negara inflasi yang rendah. Ini menimbulkan spekulasi penurunan nilai sekali, meletakkan tekanan ke atas kerajaan untuk menurunkan nilai.
