Kerugian kepada likuidasi, atau LL, digunakan untuk firma yang muflis. Ia adalah formula yang mempunyai beberapa pemboleh ubah penting, dan versi formula yang berlainan digunakan. Biasanya, nisbah tersebut dinyatakan sebagai peratusan dan berkaitan dengan penghutang bertulis yang bertentangan dengan penghutang yang diperoleh semula semasa proses muflis.
Tujuan
Nisbah LL dimaksudkan untuk memberi gambaran luas mengenai kesihatan firma yang telah mengisytiharkan muflis. Lebih khusus lagi, ia memberikan ukuran kesihatan kepada mereka yang berhutang wang kepada firma yang telah diisytiharkan sedemikian. Nisbah LL adalah mengenai peluang menerima wang yang terhutang kepada firma pada masa syarikat yang dipinggirkan untuk mendapatkan urusannya. Ia boleh digambarkan secara bulanan atau suku tahunan, bergantung kepada tingkap masa kebangkrutan meneruskannya.
Pengiraan
Pemboleh ubah utama yang boleh diterima dalam formula adalah bahagian yang dihapuskan. Dalam semua prosiding kebankrapan, mahkamah dan wakilnya mengenai jawatankuasa kebankrapan menyedari bahawa mendapatkan semua bil yang terhutang kepada firma adalah sangat sukar, terutamanya apabila mereka yang berhutang kepada firma menyedari ia akan segera dibubarkan. Oleh itu, mahkamah dan pemiutang akan menghapuskan penghutang tertentu sebagai tidak boleh dibeli. Angka ini juga termasuk semua orang atau firma lain yang telah mengisytiharkan muflis dan, oleh itu, tidak boleh dipaksa membayar. Jumlah kerugian penghutang yang tidak dapat direalisasikan dibahagikan dengan wang yang sebenarnya dikumpulkan pada masa yang ditinjau. Pengiraan hanyalah jumlah kerugian yang dibahagikan dengan jumlah belum terima yang diterima. Peratusan ini ialah nisbah kerugian kepada pembubaran.
Pembolehubah Lain
Terdapat satu lagi, lebih kompleks, versi angka LL yang dinyatakan oleh pakar ekonomi Waymond Grier dalam bukunya "Analisis Kredit Institusi Kewangan." Versinya mempunyai empat pembolehubah. Angka pertama diperoleh daripada membahagikan jumlah wang yang diterima ke semua kerugian tunai. Angka ini didarabkan oleh pembahagian aset yang telah dibubarkan ke dalam kerugian bersih, iaitu, kerugian terhadap sebarang keuntungan yang direalisasikan. Ini juga merupakan peratusan yang boleh digunakan untuk mengukur kesihatan firma. Formula ini tidak hanya berkaitan dengan penghutang, tetapi juga dengan jumlah aset dan jumlah pendapatan berbanding jumlah kerugian.
Perbandingan
Perbezaan antara kedua-dua rumus ini adalah komprehensif mudah. Tawaran pertama sebahagian besarnya adalah dengan penghutang sebagai aset utama, manakala urus niaga kedua dengan jumlah aset. Langkah kedua, yang lebih kompleks, adalah gambaran yang lebih statik yang berurusan dengan aset secara keseluruhan, sementara urus niaga pertama dengan wang yang mungkin direalisasikan oleh pemiutang pada masa akan datang.
