Pandangan klasik tentang tanggungjawab sosial dalam nilai-nilai perniagaan memaksimumkan keuntungan sebagai keutamaan pengurusan. Walau bagaimanapun, pada tahun 1984, R. Edward Freeman mempelopori konsep pandangan sosioekonomi tentang tanggungjawab sosial, yang menganggap kebajikan masyarakat secara menyeluruh. Pada tahun 1986, W.C. Frederick selanjutnya menghuraikan empat peringkat peralihan perniagaan sehingga organisasi menghargai perspektif global. Hujah terhadap tanggungjawab sosial termasuk bahawa ini bukanlah fungsi utama sesebuah syarikat dan mencairkan tujuan keseluruhan perniagaan.
Pemegang Saham
Robbins dan Coulter memecah konsep tanggungjawab sosial korporat kepada empat peringkat. Tahap 1 menyatakan bahawa syarikat itu hanya bertanggungjawab kepada pihak berkepentingan, tidak kira sama ada terdapat dua atau 200,000 individu. Pihak-pihak yang berminat ini adalah satu-satunya yang mempunyai kepentingan kewangan langsung di dalam syarikat, jadi organisasi tidak berhutang kepada orang lain kecuali pihak yang berkepentingan. Peringkat ini berpendapat bahawa jika pihak berkepentingan berpuas hati, syarikat telah memenuhi tujuannya.
Pekerja
Oleh kerana pihak berkepentingan bergerak ke arah Tahap 2 dan melibatkan pekerja dalam tanggungjawab sosial, pekerja mula membeli ke dalam gambaran yang lebih besar. Organisasi ini melibatkan mereka dalam membuat keputusan. Pengurusan menganggap semangat berpasukan dan semangat syarikat secara keseluruhan. Syarikat itu memberi tumpuan kepada etika pekerja tetapi mengakui bahawa isu etika mungkin tidak keras dan cepat. Atas sebab ini, kebanyakan syarikat beroperasi mengikut piawaian etika tertentu. Apabila pengurusan mematuhi piawaian yang sama, menyampaikan jangkaan dengan jelas dan menawarkan latihan, syarikat itu dapat mempersembahkan sebuah front bersatu dalam bidang etika.
Pelanggan dan Pembekal
Peringkat 3 menyatakan bahawa selepas pemegang saham dan pekerja gembira, pelanggan dan pembekal perlu berpuas hati. Secara tradisional, restoran dan kedai runcit telah mengejar falsafah ini dengan pandangan mereka bahawa "pelanggan sentiasa betul." Pelanggan dan pembekal yang gembira memberitahu orang lain, yang kemudiannya melayan perniagaan. Kebanyakan perniagaan mengiktiraf nilai perkhidmatan pelanggan yang cemerlang.
Persatuan
Di Peringkat 4, perbadanan itu bertanggungjawab bukan sahaja kepada pihak berkepentingan, tetapi juga kepada masyarakat secara keseluruhan. Firma mempunyai kewajipan untuk "melakukan perkara yang betul." Ini melangkaui rawatan adil dan saksama pemegang saham, pekerja dan pelanggan. Ia termasuk penglibatan undang-undang, moral dan politik. Faedah lain termasuk penyahkawalseliaan kerajaan dan peningkatan alam sekitar secara keseluruhan. Imej awam syarikat bertambah baik apabila masyarakat melihat nilai yang diberikan oleh perniagaan secara menyeluruh.
