Pada tahun 1950-an, didorong oleh kelas menengah yang berkembang maju, pergerakan yang dipanggil konsumerisme mula muncul. Pemikirannya adalah bahawa pengguna mempunyai hak untuk dilayan dengan baik dan adil oleh perniagaan. Pemikiran ini diperkuat dengan ucapan tahun 1962 di mana Presiden John F. Kennedy menyampaikan kepada Kongres idea tentang empat hak pengguna tertentu, yang kemudiannya dikenali sebagai "Rang Undang-undang Hak Pengguna." Ia telah disahkan oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, yang menambah dua lagi hak, pada tahun 1985.
Menjadi Selamat
Hak untuk selamat menegaskan bahawa pelanggan mesti dilindungi dari bahaya yang disebabkan oleh produk atau perkhidmatan yang rosak. Ini menjadi kenyataan apabila Akta Keselamatan Produk Pengguna menubuhkan Suruhanjaya Keselamatan Produk Pengguna atau CPSC pada tahun 1972. Agensi persekutuan ini mempunyai kuasa menetapkan piawai prestasi, memerlukan syarikat untuk menguji produk mereka dan memasukkan label amaran kepada mereka, dan memaksa produk mengimbas kembali.
Untuk Pilih Secara Percuma
Hak untuk memilih dengan bebas bermakna pengguna mempunyai hak untuk memilih dari pelbagai produk apabila membeli-belah. Amalan kerajaan untuk mempromosikan hak ini termasuk had masa paten dan peraturan terhadap amalan harga yang tidak adil.
Untuk dimaklumkan
Hak untuk dimaklumkan bermaksud orang ramai mempunyai hak untuk dikemukakan dengan maklumat khusus dan jujur mengenai label dan pengiklanan. Perniagaan tidak dibenarkan memberi pengguna maklumat yang tidak tepat atau mengelirukan untuk meningkatkan jualan.
Untuk Dengar
Walaupun tiada agensi kerajaan mengendalikan maklum balas pengguna, hak untuk didengar mengatakan pengguna mempunyai hak untuk bercakap mengenai produk, perkhidmatan dan dasar perniagaan. Ini dilaksanakan dan dicapai melalui agensi kawal selia swasta seperti Biro Perniagaan Better, atau BBB. Agensi sedemikian membolehkan pengguna melaporkan perniagaan yang bertindak secara tidak adil atau tidak secara etika, yang merupakan maklumat yang dapat membantu pengguna lain.
Untuk Pendidikan
Hak untuk pendidikan menggambarkan hak untuk mengakses bahan atau program pendidikan atau maklumat yang membolehkan pengguna membuat pilihan terbaik apabila membeli dan menerima barangan dan perkhidmatan. Bangsa-Bangsa Bersatu menambah hak ini kepada Rang Undang-Undang Hak Pengguna yang asal.
Kepada Perkhidmatan
Hak untuk perkhidmatan juga ditambah oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Hak ini merangkumi idea yang kita anggap sebagai "perkhidmatan pelanggan": hak untuk diperlakukan dengan baik dan dengan hormat. Perniagaan harus bertindak balas terhadap keperluan pelanggan dan kebimbangan dengan cepat dan sopan. Di samping itu, ini bermakna pengguna yang berpotensi harus diperlakukan dengan hormat yang sama: walaupun pelanggan tidak membuat pembelian, penyedia barangan atau perkhidmatan harus memperlakukannya dengan baik.
