Syarikat-syarikat farmaseutikal melabur berbilion dolar dalam penyelidikan dan pembangunan (R & D), dengan harapan dapat mencari penawar atau rawatan yang lebih berkesan untuk banyak petunjuk. Dalam proses ini, mereka berharap dapat menampung pelaburan mereka dan membuat keuntungan. Penjagaan kesihatan moden lebih bergantung kepada farmaseutikal sebagai terapi penyelenggaraan dan alternatif kepada pembedahan. Peranan industri telah berkembang, tetapi begitu juga risiko. Pengguna (pesakit) menjangkakan lebih banyak daripada sebelumnya, persaingan daripada pembuat ubat generik adalah sengit dan keperluan FDA adalah ketat.
Penyelidikan dan pembangunan
R & D untuk ubat-ubatan dan rawatan baru untuk pelbagai gangguan telah menjadi lebih kompleks dan khusus. Menurut Persatuan Pengilang Farmaseutikal (PhRMA), konsortium syarikat farmaseutikal terkemuka, perbelanjaan industri R & D ke terapi baru berjumlah $ 67.4 bilion pada tahun 2010. Ramai sebatian baru ini adalah biopharmaceuticals, 300 di antaranya telah diluluskan oleh FDA antara tahun 2000 dan 2010. Keupayaan syarikat-syarikat ini mendapatkan balik pelaburan mereka dan bertukar keuntungan bergantung kepada berapa banyak terapi yang membuatnya melalui proses kelulusan, yang boleh mengambil masa sehingga sedekad. Menurut Institut Cato, kos pembangunan dadah telah melonjak lebih dari 400 peratus dalam masa kurang daripada 20 tahun. Penilaian Teknologi Pejabat menganggarkan kos untuk membangunkan purata dadah baru $ 394 juta. Syarikat-syarikat dadah mestilah menjalankan purata 60 percubaan klinikal setiap ubat baru untuk kelulusan pemasaran dan lebih banyak lagi untuk melanjutkan kelulusan itu kepada tanda-tanda baru. Selepas itu, mereka hanya mempunyai perlindungan paten beberapa tahun sebelum syarikat pesaing dibenarkan mengilang produk mereka di sebahagian kecil daripada kos.
Peraturan kerajaan
Tahap peraturan kerajaan industri farmaseutikal juga menentukan keuntungan. Setiap pentadbiran kerajaan persekutuan yang berturut-turut mengawal industri farmaseutikal hingga ke tahap yang berbeza. Sesetengah negara, seperti Kanada dan Jerman, mempunyai kawalan harga, atau topi, pada farmaseutikal yang dijual di sempadan mereka. Juga, kerajaan A.S. dan FDA mempunyai banyak kawalan terhadap pengiklanan farmaseutikal dan "tuntutan" tentang apa yang boleh dan tidak boleh dilakukan oleh ubat tertentu. Mematuhi ketetapan badan-badan pengawal selia ini membebankan syarikat farmaseutikal berjuta-juta dolar setahun. Menurut Institut Cato, 85 peratus daripada kos pembangunan farmaseutikal mematuhi peraturan-peraturan FDA, yang merupakan cukai ke atas pelaburan dalam penyelidikan bioperubatan.
Permintaan pengguna
Sepanjang beberapa dekad yang lalu, permintaan pengguna untuk farmaseutikal sebagai terapi penyelenggaraan, serta ubat "gaya hidup" yang meningkatkan kesihatan dan kesejahteraan seseorang, telah berkembang dengan pesat. Peningkatan ini merupakan pemacu utama pertumbuhan industri. "Blockbuster" ubat-ubatan seperti Claritin, Viagra dan Lipitor, telah banyak diiklankan, memicu permintaan pengguna. Menurut Pemasaran & Media Perubatan, perbelanjaan pengiklanan langsung kepada pengguna mencapai titik tertinggi $ 5.2 bilion pada tahun 2006. Pesakit yang terdidik telah mendorong letupan bertulis preskripsi di pejabat doktor, memacu jualan ubat-ubatan ini kepada ratusan juta dolar. Juga, terapi yang disesuaikan menjadi sebahagian besar daripada bahagian pasaran farmaseutikal kerana ujian genetik membolehkan terapi yang baru, sangat bertarget untuk banyak keadaan. Oleh kerana ubat-ubatan jenama blockbuster menjadi paten, permintaan pengguna untuk versi yang lebih mahal, generik semakin meningkat.
Penanggung insurans dan Penjagaan Terurus
Di Amerika Syarikat, harga ditetapkan oleh sistem pasaran bebas, walaupun organisasi penjagaan kesihatan individu (mis., Medicare, syarikat penjagaan terurus) mempunyai formulari yang termasuk pilihan terapi terapi pada harga yang berbeza. Pengguna jarang membayar harga penuh untuk ubat preskripsi, yang paling sering dibayar oleh penanggung insurans pihak ketiga. Pembayar pihak ketiga dapat merundingkan harga yang lebih rendah untuk dadah, dengan itu menekan harga dan menurunkan margin keuntungan bagi syarikat dadah.
