Seperti mana-mana agensi yang sangat kuat, kerajaan Malaysia mengekalkan bahagiannya dalam undang-undang dan peraturan yang unik. Dua bentuk cukai tanah jatuh ke dalam matriks undang-undang khusus untuk negara Asia Tenggara. Kerajaan memungut cukai ini, yang dikenali sebagai cukai tanah dan cukai taksiran, terhadap pemilik tanah yang memenuhi kelayakan undang-undang. Sesetengah pengecualian dikenakan kepada cukai ini berdasarkan jenis penggunaan tanah atau organisasi yang memiliki tanah.
Sewa Keluar
Sewa berhenti merupakan satu bentuk cukai yang dikenakan ke atas semua tanah berimilik di Malaysia. Walaupun diberi mandat oleh undang-undang persekutuan, kerajaan negeri menilai dan mengutip semua sewa cukai. Tanah yang diasingkan merupakan tanah yang dipajak milik kerajaan, atau mana-mana tanah yang dimiliki oleh kerajaan. Semua tanah yang tidak dimiliki oleh masyarakat adat merupakan tanah yang diasingkan, kerana kerajaan secara paksa mendakwa bahawa tanah dari masyarakat adat pada suatu ketika dalam sejarah. Kadar sewa berhenti bergantung kepada penggunaan lahan pertanian getah, pertumbuhan kopi, kebun buah-buahan dan lain-lain harta-dan hektar total.
Cukai Taksiran
Majlis Tempatan dalam setiap cukai penilaian levi negara terhadap mereka yang menyediakan unit perumahan kediaman. Jumlah cukai taksiran tahunan bergantung pada nilai harta, yang ditentukan oleh negara dalam kebanyakan kes dengan jumlah sewa yang dibayar atas harta itu selama setahun. Apa-apa pembaikan atau penambahbaikan yang dibuat kepada harta benda yang meningkatkan cukai penilaian impak nilai. Sesuai dengan Akta Kerajaan Tempatan 1976, kadar cukai taksiran tidak boleh melebihi 35 peratus daripada nilai sesuatu harta pada tahun tertentu. Cukai taksiran datang setiap bulan keenam. Cukai ini dikenakan kepada mereka yang menyediakan harta kediaman dan mereka yang menyediakan harta kediaman dengan tanah ladang yang disertakan untuk tujuan pertanian.
Pengecualian
Sesetengah organisasi dikecualikan daripada cukai taksiran dan sewa cukai. Majlis-majlis kerajaan tempatan boleh memilih untuk mengecualikan cukai taksiran mana-mana organisasi yang tidak menggunakan harta eksklusif untuk keuntungan. Pemilik perumahan harta tempat penyembahan awam, alasan perkuburan berlesen dan krematorium, sekolah awam dan tempat awam yang didedikasikan untuk amal sains, kesusasteraan atau kesenian umumnya tidak membayar cukai taksiran. Negara boleh memilih untuk mengecualikan organisasi tertentu daripada cukai sewa keluar. Sebagai contoh, Negeri Selangor mengecualikan semua tempat berdaftar awam.
Pembayaran
Sewa cukai dan cukai taksiran adalah disebabkan oleh tarikh tertentu setiap tahun tanpa permintaan dari kerajaan. Pemilik tanah dan harta tanah mesti mengetahui tarikh akhir dan kadar taksiran negara dan bertindak sendiri untuk membayar cukai. Mereka yang membayar sama ada cukai selepas tarikh matang mesti membayar denda. Negeri-negeri Malaysia memegang hak undang-undang untuk memulakan proses perampasan dan penambakan tanah atas tanah berimplikasi sekiranya cukai tidak dibayar, walaupun pembayaran terlambat satu hari. Negeri-negeri Malaysia membenarkan bayaran sewa talian secara percuma.
Sejarah
Sistem sewa berhenti di banyak wilayah penjajah. Kerajaan kolonial biasanya mengasingkan, atau memaksa, tanah dari masyarakat adat dan diberikan tanah itu kepada peneroka kolonial. Amerika Syarikat mempunyai sistem sedemikian sebelum perang revolusioner. Pada tahun 1760, kerajaan penjajah melepaskan pengecualian sewa 10 tahun ke atas hartanah di kawasan Lake Champlain untuk menggalakkan penempatan di New York dan Vermont. Sistem ini hanya berterusan di Malaysia pada abad ke-21. Cukai taksiran adalah unik kepada Malaysia.
