Bagaimana jika setiap syarikat menyediakan penyata kewangannya mengikut peraturannya sendiri? Ia akan menjadi mimpi ngeri dan hampir mustahil untuk mendapatkan apa-apa maklumat yang bermakna daripada kenyataan itu. Anda tidak akan tahu data mana yang betul atau sama ada prestasi cemerlang dari pengurusan dibesar-besarkan.
Inilah sebab mengapa persatuan perakaunan profesional telah menubuhkan andaian perakaunan untuk digunakan semasa menyediakan penyata kewangan. Tujuannya adalah untuk mewujudkan asas yang konsisten yang boleh digunakan oleh pengurus, pemegang saham dan penganalisis untuk menilai penyata dan prestasi kewangan syarikat.
Penyata kewangan dijangka dapat dipercayai, boleh diverifikasi dan objektif. Mereka harus konsisten dan mengikuti prinsip-prinsip yang sama yang menjadikannya setanding dari masa ke masa.
Peranan GAAP dalam Perakaunan
Lembaga Piawaian Perakaunan Kewangan bertanggungjawab untuk membangunkan prinsip perakaunan. Prinsip-prinsip ini dibentangkan sebagai Prinsip Perakaunan Biasa yang Diterima atau GAAP.
Tujuan GAAP adalah untuk menyeragamkan dan mengawal definisi, asumsi dan kaedah perakaunan. Ia mendefinisikan bagaimana maklumat kewangan harus dilaporkan dan mewujudkan konsistensi untuk perbandingan dari tahun ke tahun. Penerapan GAAP bermaksud penganalisis, pelabur dan pengurusan dapat membuat kesimpulan yang cukup yakin apabila membandingkan satu perusahaan dengan yang lain atau statistik untuk industrinya.
Suruhanjaya Sekuriti dan Bursa mempunyai kuasa pihak berkuasa atas pelaporan kewangan bagi syarikat yang memiliki stok dagangan awam.
Asumsi Perakaunan Asas
Andaian berikut membentuk asas untuk GAAP dan menubuhkan asas untuk maklumat yang boleh dipercayai dan konsisten:
Akruan: Prinsip akrual memerlukan aktiviti yang direkodkan kerana ia berlaku dan hasil dan perbelanjaan berkaitan. Pendapatan diperoleh dan direkodkan pada masa jualan. Ini bermakna pendapatan daripada jualan adalah sah apabila pembeli mengambil barang atau perkhidmatan telah dilakukan. Walau bagaimanapun, bukan masa apabila wang tunai dipindahkan dari pembeli kepada penjual.
Perbelanjaan dicatatkan apabila perniagaan menerima barang atau perkhidmatan daripada syarikat lain, bukan apabila pembayaran dibuat untuk barangan atau perkhidmatan.
Prinsip akruan memerlukan rakaman pendapatan bersama dengan perbelanjaan berkaitan mereka. Contohnya, jika syarikat anda mengeluarkan dan menjual basikal, perbelanjaan (invois) untuk keluli, roda, kabel dan rantai akan direkodkan apabila basikal tersebut dijual. Kaedah perakaunan akruan berdasarkan pendapatan dan perbelanjaan, dan membentangkan gambaran yang tepat tentang keuntungan syarikat.
Ketekalan: Menggunakan kaedah perakaunan yang konsisten adalah penting kerana ia memberikan pengurusan keyakinan bahawa maklumat itu betul dan boleh dipercayai untuk membuat kesimpulan dan membuat keputusan yang tepat. Kaedah perakaunan yang konsisten menjadikannya lebih mudah untuk membandingkan prestasi syarikat dalam industri yang sama, tetapi terdapat beberapa pengecualian.
Pertimbangkan kaedah perakaunan yang sempurna untuk inventori: LIFO dan FIFO. Satu syarikat mungkin menggunakan kaedah terakhir dalam perancangan sementara syarikat lain dalam industri yang sama boleh menggunakan kaedah pertama dalam mulanya. Kedua-dua kaedah ini boleh diterima tetapi boleh memberi hasil yang sama sekali berbeza. Juga, syarikat kadang-kadang boleh menukar dari satu kaedah ke yang lain. Pengguna maklumat kewangan ini perlu mengetahui tentang perbezaan dalam perakaunan inventori dan mempertimbangkan penyesuaian ini apabila menilai prestasi.
Kebolehpercayaan dan objektif: Data yang digunakan untuk menyediakan laporan kewangan mesti menggunakan hanya transaksi yang dapat dibuktikan dengan dokumen sokongan. Maklumat ini mestilah difahami dan boleh disahkan, sesuai dengan pihak ketiga luar.
Andaian unit kewangan: Aktiviti ekonomi harus dinyatakan dalam unit mata wang tunggal mata wang. Kesan inflasi diabaikan, dan kuasa beli dolar diandaikan tetap sama. Kos dolar bagi transaksi dari 1960 mempunyai nilai yang sama seperti yang dicatatkan pada 2018. Unit monetari biasanya ditentukan oleh negara di mana syarikat itu mempunyai operasi utama.
Tempoh masa: Laporan kewangan perlu meliputi tempoh masa seragam dan konsisten. Tempoh pelaporan boleh dilakukan setiap bulan, suku tahunan atau tahunan. Jika pendekatan ini tidak diikuti, laporan kewangan dalam tempoh yang berbeza tidak dapat dibandingkan.
Asumsi entiti perniagaan: Data ekonomi dalam laporan kewangan adalah terhad kepada operasi syarikat. Aktiviti-aktiviti perniagaan tidak bersatu dengan urus niaga peribadi pemilik. Walaupun pemilik tunggal dan pemiliknya dianggap entiti tunggal untuk tujuan undang-undang, perniagaan dilaporkan sebagai entiti berasingan untuk tujuan perakaunan.
Perhatian: Akauntan membentangkan nilai maklumat seolah-olah perniagaan itu akan terus menjadi "kebimbangan" dan akan terus beroperasi selama-lamanya pada masa akan datang. Syarikat itu tidak mempunyai keperluan atau niat untuk menghentikan operasi. Angka-angka akan berbeza jika ia kelihatan seperti syarikat itu keluar dari perniagaan dan terhenti wujud.
Oleh itu, perbelanjaan susut nilai untuk aset tetap tersebar ke atas hayat berguna mereka. Sekiranya firma itu tidak dijangka berterusan, kos aset tetap akan dibelanjakan sepenuhnya pada tahun pemerolehan.
Akauntan dikehendaki untuk menyatakan pendapat mengenai keberlanjutan jangka panjang syarikat. Jika akauntan menentukan bahawa perniagaan itu tidak dapat terus beroperasi, akauntan harus mendedahkan sudut pandangan ini.
Kos sejarah: Prinsip kos memerlukan penggunaan kos sejarah aset di dalam buku. Inilah jumlah yang dibelanjakan apabila sesuatu item diperoleh pada asalnya. Nilai ini tidak diselaraskan untuk perubahan dalam harga pasaran, inflasi atau anggaran nilai jualan semula. Seorang penganalisis yang mencari nilai semasa aset jangka panjang syarikat akan menggunakan pengkaji pihak ketiga untuk mendapatkan maklumat ini.
Pendedahan penuh: Walaupun GAAP merangkumi kebanyakan kaedah laporan maklumat perakaunan, maklumat lain yang penting dan berkaitan dengan prestasi dan keadaan syarikat mesti didedahkan. Maklumat ini biasanya dilaporkan dalam nota-nota kepada penyata kewangan. Contohnya, katakan perniagaan itu dinamakan dalam tuntutan undang-undang untuk sejumlah besar wang. Pada masa penyata kewangan, hasil tuntutan mahkamah dan kesannya terhadap syarikat tidak jelas. Keadaan ini akan didedahkan dalam nota-nota kepada penyata kewangan.
Konservatisme: Apabila dua prinsip perakaunan yang diterima memberikan jawapan yang berbeza, konservatisme memerlukan akauntan menggunakan kaedah yang melaporkan pendapatan yang lebih rendah atau jumlah aset yang lebih rendah. Pendekatan ini menghalang penyampaian penyata kewangan yang terlalu optimistik dan memberi pengguna keyakinan bahawa laporan tersebut berdasarkan maklumat pepejal.
Sebagai contoh, seorang akauntan akan melaporkan kemungkinan kerugian daripada tuntutan undang-undang tetapi bukan keuntungan yang berpotensi. Contoh lain adalah apabila inventori ditandakan lebih rendah daripada kos asal tetapi tidak ditulis untuk peningkatan nilai pasaran.
Piawaian Perakaunan Mewujudkan Kredibiliti
Andaian perakaunan menyediakan struktur mengenai bagaimana transaksi kewangan dilaporkan. GAAP adalah prinsip yang digunakan untuk mengawal selia dan menyeragamkan kaedah dan definisi perakaunan. Kerana penganalisis konsisten dan pemegang saham boleh menilai penyata kewangan dengan keyakinan mereka tepat, boleh dipercayai dan setanding dalam tempoh yang berbeza. Pengurusan akan mempunyai keyakinan bahawa maklumat itu akan menjadi asas untuk membuat keputusan yang baik.
Prinsip perakaunan yang konsisten mewujudkan rasa perintah dengan itu mengehadkan atau menghapuskan potensi penyata kewangan yang kacau dan tidak dapat dipertikaikan. Urus niaga perniagaan telah menjadi lebih kompleks selama bertahun-tahun dan kaedah perakaunan yang standard diperlukan untuk membentangkan maklumat kewangan yang berguna kepada semua pihak berkepentingan serta orang ramai.
