Keluaran domestik kasar per kapita, yang juga dikenali sebagai KDNK per kapita, adalah pengukuran yang menghampiri pendapatan purata negara bagi setiap warganegara setahun. Ia pada asasnya adalah KDNK negara yang dibahagikan dengan penduduknya. Walaupun ia sering digunakan sebagai penghampiran kemakmuran sebuah negara, ia tidak mengatakan tentang pengagihan pendapatan, kuasa perbelanjaan, atau kesejahteraan penduduk negara.
KDNK Per Capita
KDNK per kapita terdiri daripada empat faktor. Ini termasuk penggunaan, iaitu jumlah pengguna wang yang dibelanjakan untuk barangan dan perkhidmatan; pelaburan, yang mengukur berapa banyak orang yang membelanjakan perniagaan dan perniagaan kewangan; perbelanjaan kerajaan, iaitu berapa banyak kerajaan membelanjakan perkhidmatan awam; dan eksport bersih, yang merupakan jumlah eksport negara mengurangkan jumlah importnya. Meningkatkan salah satu daripada empat faktor ini akan meningkatkan jumlah KDNK. Oleh itu, KDNK per kapita digunakan sebagai ukuran anggaran pendapatan tahunan purata penduduk negara.
Kuasa Perbelanjaan
Walaupun KDNK per kapita memberikan sedikit petunjuk tentang pendapatan tahunan purata penduduk negara, ia tidak mengatakan apa-apa mengenai pendapatan yang berlaku. Negara yang berbeza mempunyai tahap harga yang berbeza. Apa yang mungkin menelan kos 50 sen dalam satu negara boleh menelan kos $ 5 yang lain. Oleh itu, dalam kes ini, KDNK per kapita jatuh pendek sebagai ukuran. Satu langkah alternatif ialah pembelian pariti kuasa (PPP), yang mengambil kira kedua-dua pendapatan dan harga negara tertentu.
Pembahagian pendapatan
KDNK per kapita adalah purata, dan dengan itu mengabaikan pengagihan pendapatan di negara tertentu. Walaupun KDNK per kapita sebuah negara mungkin sangat tinggi, mungkin 10 peratus dari negara ini memperoleh jutaan kali lebih banyak daripada 90 peratus penduduk negara lain, yang mendapat upah yang sangat rendah. Contoh-contoh fenomena ini termasuk China, Rusia, Brazil dan India. Sesetengah negara pengeluar minyak di timur tengah mempunyai KDNK per kapita yang sangat tinggi, tetapi ini hanya disebabkan oleh minoriti negara penduduk yang membuat berbilion ringgit setiap tahun. Oleh itu, apabila mengukur pengedaran pendapatan, ahli ekonomi sering menggunakan langkah-langkah alternatif seperti indeks GINI keluk Lorenz.
Kebahagiaan
Hanya kerana warga negara tertentu boleh mendapatkan gaji purata yang tinggi, kebajikan umum mereka, atau kebahagiaan, mungkin tidak begitu tinggi. Ramai warganegara yang tinggal di negara-negara yang lebih maju di dunia mempunyai tekanan yang lebih tinggi dan kurang memuaskan dalam kehidupan mereka. Pengukuran yang membetulkan ini adalah kebahagiaan domestik kasar, yang menggunakan kajian berbilang negara mengenai kesejahteraan. Bhutan, sebuah negara kecil yang terletak di Himalaya, sering berpangkat di bahagian atas, tetapi cenderung mempunyai KDNK per kapita yang lebih rendah.
