Maklumat perakaunan adalah data mengenai urus niaga entiti perniagaan. Dari membeli inventori dan jentera untuk memasuki kontrak bangunan jangka panjang, peristiwa yang berlaku dalam operasi perniagaan hampir selalu diterjemahkan ke dalam maklumat perakaunan. Perakaunan adalah kaedah mengenal pasti dan merekodkan data ini dan menggunakannya untuk menghasilkan laporan berguna untuk pelbagai pengguna. Pengguna ini biasanya dikelaskan kepada dua kumpulan: pengguna dalaman dan pengguna luaran. Kerana keperluan pengguna ini sangat berbeza, perakaunan mempunyai dua perspektif utama. Perakaunan pengurusan adalah perspektif yang berpandangan ke hadapan ke arah pengguna dalaman. Perakaunan kewangan bergantung kepada data sejarah dan diseragamkan untuk pengguna luaran. Untuk memahami perspektif ini, anda perlu memahami beberapa konsep dasar yang membentuk asas perakaunan sebagai bahasa perniagaan.
Petua
-
Maklumat perakaunan dapat diukur, maklumat yang boleh diukur mengenai transaksi dan peristiwa yang melibatkan entiti perniagaan.
Apakah Maklumat Perakaunan?
Maklumat perakaunan adalah maklumat yang timbul dari transaksi perniagaan. Sebaik sahaja dikenalpasti, maklumat kemudiannya diklasifikasikan dan direkodkan, dan akhirnya ia mendapat jalan masuk ke dalam pelbagai laporan. Untuk perakaunan asas tunai, ini agak mudah. Pendapatan direkodkan dalam buku apabila wang tunai diterima, dan perbelanjaan direkodkan apabila wang tunai dibayar. Kaedah ini mungkin lebih mudah, tetapi ia hanya sesuai untuk perniagaan kecil dengan hanya beberapa pemilik atau rakan kongsi. Bagaimanapun, perniagaan dengan lebih banyak pelabur dan perniagaan yang mempunyai inventori mencari akruan asas perakaunan yang diperlukan. Di samping itu, perniagaan yang didagangkan secara awam diperlukan oleh undang-undang untuk menggunakan perakaunan akruan. Urusniaga dalam perakaunan akruan direkodkan berkenaan dengan persamaan perakaunan, di mana setiap transaksi mempunyai sisi debit dan sisi kredit.
Apakah Tiga Perakaunan Asas Asas?
Persamaan perakaunan terdiri daripada tiga elemen: aset, liabiliti dan ekuiti. Aset adalah perkara yang dimiliki dan boleh digunakan oleh perniagaan. Aset boleh ketara, seperti barangan inventori, jentera, bangunan dan bekalan, atau tidak ketara, seperti paten dan hak cipta. Instrumen tunai dan tunai seperti baki akaun bank juga dianggap sebagai aset. Perniagaan mungkin juga memegang pelaburan, yang akan dianggap sebagai aset jangka panjang.
Liabiliti adalah amaun perniagaan yang terhutang kepada entiti lain. Perniagaan mungkin membeli inventori untuk dijual semula melalui kredit, sebagai contoh. Jumlah yang mereka terima kepada pembekal mereka adalah liabiliti sehingga dibayar. Oleh kerana perniagaan membayar pekerja dan menahan cukai dari gaji, mereka akan menanggung liabiliti dalam bentuk pemotongan cukai yang terhutang kepada pemerintah. Perniagaan mungkin mengambil pinjaman atau garisan kredit untuk membayar perbelanjaan tertentu. Baki pinjaman ini akan mewakili liabiliti perniagaan.
Ekuiti adalah gabungan jumlah yang dilaburkan ke dalam perniagaan oleh pemilik atau pemegang saham dan pendapatan perniagaan selama bertahun-tahun. Pemilik tunggal, perkongsian atau LLC mungkin bermula dengan mempunyai ahli perniagaan masing-masing memasukkan sejumlah wang tunai ke dalam akaun bank untuk digunakan oleh perniagaan. Sebuah syarikat mungkin bermula dengan sekumpulan pelabur besar yang semuanya mengumpulkan wang bersama-sama. Sama ada cara, pelaburan ini mewakili kepentingan pemilikan mereka dalam perniagaan dan disebut ekuiti perniagaan. Apabila perniagaan beroperasi, keuntungan dan kerugiannya akan meningkat atau menurunkan ekuiti.
Ketiga elemen ini bergabung dalam persamaan perakaunan, yang menyatakan bahawa aset adalah sama dengan liabiliti dan ekuiti. Seperti mana-mana persamaan, kedua-dua pihak perlu tetap sama. Konsep ini mendasari keperluan untuk debit dan sisi kredit untuk setiap transaksi. Peningkatan aset akan terus berlaku sama ada peningkatan liabiliti atau ekuiti atau pengurangan dalam aset yang berbeza yang ditukar. Sebagai contoh, jika perniagaan anda membeli inventori dengan tunai, transaksi itu mengurangkan aset tunai untuk meningkatkan aset inventori. Sekiranya perniagaan anda bukannya membeli inventori secara kredit, perniagaan anda telah meningkatkan liabiliti, akaun yang perlu dibayar, untuk meningkatkan akaun aset inventori.
Mengapa Perakaunan Penting untuk Perniagaan?
Maklumat perakaunan membantu orang membuat keputusan perniagaan dan kewangan. Kepercayaan mereka terhadap ketepatan dan kebolehpercayaan maklumat ini hampir sama pentingnya dengan hasil kewangan sebenar perniagaan. Oleh itu, adalah penting untuk mempunyai sistem yang menangkap secara tepat realiti operasi perniagaan dan kedudukan kewangannya dan melaporkan maklumat dengan suci hati. Terdapat banyak pengguna maklumat perakaunan, masing-masing mempunyai kebimbangan yang berbeza mengenai perniagaan.
Pengurus perlu dapat meramalkan keputusan potensi keputusan perniagaan yang berbeza. Pekerja ingin tahu bahawa perniagaan akan terus beroperasi dengan cara yang stabil secara kewangan. Pelabur ingin tahu bagaimana perniagaan menggunakan wang mereka untuk membuat keuntungan, dan mereka perlu dapat membandingkan perniagaan dengan perniagaan lain untuk menilai strategi pelaburan. Pembekal dan pemiutang lain perlu mengetahui tentang prestasi kewangan sesuatu perniagaan dan sama ada perniagaan mempunyai aset yang mencukupi atau menggunakan terlalu banyak kredit. Dalam erti kata yang luas, pengguna ini boleh dibahagikan kepada dua kumpulan asas: dalaman dan luaran. Akibatnya, perakaunan mempunyai dua cawangan utama: pengurusan dan kewangan.
Perakaunan kewangan
Perakaunan kewangan adalah cawangan perakaunan yang memberi tumpuan kepada pelaporan piawaian untuk memberikan maklumat kepada pengguna luar. Syarikat-syarikat yang didagangkan secara umum, yang menawarkan saham mereka untuk dijual di pelbagai bursa, dikehendaki menyediakan laporan perakaunan kewangan dan memfailkannya dengan Suruhanjaya Sekuriti dan Bursa untuk tontonan awam. Lembaga Piawaian Perakaunan Kewangan menetapkan piawaian yang mengatur bagaimana perakaunan kewangan dicapai. Prinsip-prinsip perakaunan yang diterima umum, atau GAAP, berfungsi sebagai rangka kerja untuk akauntan yang digunakan apabila memutuskan bagaimana untuk mengukur dan mencatat maklumat kewangan.
GAAP menentukan bahawa maklumat perakaunan mesti mempunyai sifat tertentu: kaitan, materiality, kebolehpercayaan, kefahaman dan perbandingan. Maklumat yang relevan adalah maklumat yang mempengaruhi keputusan di tangan. Materialiti bermakna sesuatu yang cukup penting untuk diperhatikan. Sebagai contoh, perniagaan berjuta-juta dolar mungkin tidak perlu bimbang tentang pelaporan tepat transaksi $ 200 tetapi akan mendapati transaksi $ 20,000 menjadi material. Maklumat yang boleh dipercayai adalah bebas daripada kesilapan atau manipulasi. Ketidakpastian bermakna bahawa maklumat dibentangkan dengan jelas dan secara efisien untuk mengelakkan salah tafsir. Akhirnya, perbandingan boleh dikatakan bahawa pernyataan dibuat dan dibentangkan dengan mengikuti kaedah perakaunan yang diterima pada masa itu. Ini membolehkan pengguna untuk membandingkan perniagaan dengan yang lain kerana mereka tahu mereka diberitahu maklumat dengan cara yang sama dari perniagaan ke perniagaan.
Prinsip Perakaunan Asas Perakaunan Kewangan
Perakaunan kewangan adalah berasaskan akruan dan menggunakan GAAP sebagai rangka kerja. Di bawah GAAP, pendapatan dipadankan dengan perbelanjaan yang digunakan untuk membuatnya. Pendapatan dianggap diperolehi apabila perniagaan telah menyampaikan barangan atau perkhidmatan yang disediakan, sama ada atau tidak tunai ditukar. Perbelanjaan juga dicatatkan apabila barangan atau perkhidmatan diterima. Transaksi ini memasuki buku-buku dengan kos bersejarah dan tidak dinilai semula kemudian. Kos sejarah adalah objektif, manakala penilaian semula akan menjadi subjektif dan harus dielakkan. Prinsip-prinsip ini membimbing penciptaan penyata kewangan.
Penyata Kewangan Utama
Dalam perakaunan kewangan, setiap kitaran perakaunan menghasilkan tiga penyata kewangan utama: penyata pendapatan, kunci kira-kira dan penyata aliran tunai. Daripada ketiga-tiga kenyataan ini, pengguna boleh menganalisis pelbagai rasio prestasi dengan mudah membandingkan satu perniagaan yang lain, walaupun perniagaan mempunyai saiz yang berbeza.
Penyata pendapatan menunjukkan pelbagai pendapatan dan akaun perbelanjaan. Pendapatan dibentangkan terlebih dahulu. Sekiranya inventori terlibat, kos barang yang dijual biasanya ditolak dari pendapatan terlebih dahulu, sebelum bergerak ke itemizing item perbelanjaan. Kos barang yang dijual dan perbelanjaan ditolak daripada pendapatan untuk mendapatkan keuntungan bersih atau "garisan bawah" penyata pendapatan.
Lembaran imbangan berikut persamaan perakaunan. Ia menunjukkan semua akaun aset di satu sisi dan akaun liabiliti dan ekuiti di pihak yang lain. Apabila buku ditutup pada akhir tempoh perakaunan, pendapatan bersih ditunjukkan dalam akaun ekuiti. Baki percubaan disediakan, penyesuaian kemasukan jurnal dibuat dan pada akhirnya, kunci kira-kira disediakan di mana aset sama dengan jumlah liabiliti dan ekuiti.
Penyata aliran tunai menunjukkan di mana tunai perniagaan pergi. Walaupun perakaunan akrual bermaksud bahawa urus niaga dicatat apabila kewajipan dipenuhi atau diambil tanpa mengambil kira tunai, masih penting untuk mengetahui apa yang berlaku dengan tunai perniagaan.Penyata aliran tunai menerangkan bagaimana wang tunai masuk dan keluar dari perniagaan. Ia memecahkan aliran tersebut ke dalam pelbagai jenis aktiviti. Untuk analisis yang lebih jelas, aliran tunai dari operasi perniagaan akan ditunjukkan secara berasingan daripada aliran tunai daripada aktiviti pelaburan atau pembiayaan.
Perakaunan Pengurusan
Sebaliknya, perakaunan pengurusan jauh lebih fleksibel. Pengurusan mungkin perlu melihat maklumat dalam pelbagai cara untuk menilai keputusan. Mereka bebas untuk menggunakan apa format laporan yang paling berguna kepada mereka. Laporan perakaunan pengurusan tidak akan ditunjukkan kepada pengguna luaran dan oleh itu tidak dikekang oleh penggunaan GAAP.
Perakaunan pengurusan sering berpandangan ke hadapan dan subjektif. Pengurus mungkin perlu melakukan analisa kos-manfaat, mencari titik-titik putus, memeriksa kos kitaran hayat atau memecahkan laporan ke segmen perniagaan yang berbeza daripada yang diperlukan dalam laporan kewangan. Manfaat utama perakaunan pengurusan, maka, adalah fleksibiliti untuk memanipulasi laporan supaya mereka paling berguna untuk keputusan yang dihadapi. Walau bagaimanapun, sifat subjektif laporan ini menentang GAAP, sebab itulah mereka tidak akan ditunjukkan kepada pengguna luar.
Lain-lain Jenis Maklumat Perakaunan
Ciri perakaunan cukai dan perakaunan bukan keuntungan lebih banyak peraturan khusus daripada yang dibincangkan di sini. Apabila membincangkan perakaunan cukai, anda boleh mendengar istilah "buku yang diselaraskan untuk cukai." Ini bermakna akauntan menjelaskan perbezaan antara apa yang ditunjukkan dalam laporan perakaunan kewangan dan hasil yang muncul dalam penyata cukai. Ini adalah kerana GAAP dan peraturan IRS Lembaga Piawaian Perakaunan berbeza dalam cara urus niaga tertentu. Salah satu contoh ialah rawatan perbelanjaan makanan. Walaupun anda mungkin akan mencerminkan keseluruhan kos makan dalam buku perniagaan anda, IRS hanya akan membenarkan 50 peratus perbelanjaan dalam kebanyakan kes. Perdamaian anda akan mempunyai item baris yang menunjukkan separuh lagi perbelanjaan sebagai penjelasan.
Perakaunan untung dilakukan dengan cara yang sangat spesifik kerana perniagaan nirlaba sering mempunyai dana yang diperuntukkan dalam cara yang sangat spesifik. Penerbit geran mungkin mempunyai kekangan yang sangat spesifik tentang bagaimana wang boleh digunakan. Sebagai contoh, geran mungkin disediakan untuk membantu pekerja wanita berkemahiran rendah mendapatkan latihan pekerjaan. Bukan untung perlu menunjukkan bahawa dana geran telah digunakan untuk mengejar matlamat ini. Mereka tidak boleh menggunakan dana geran untuk projek lain, atau mereka perlu membayar balik dana kepada penerbit. Begitu juga, penderma mungkin mendermakan kepada projek tertentu dan bukan kepada dana umum bukan keuntungan. Mereka akan mahu melihat matlamat projek dipenuhi. Perakaunan untung memisahkan wang ke dalam pelbagai "dana" untuk mencapai pelaporan ini.
Walaupun definisi maklumat perakaunan seolah-olah mudah, anda dapat dengan cepat melihat bagaimana bidang perakaunan telah berkembang termasuk banyak kepakaran. Terdapat orang-orang yang bekerja di kawasan subjek yang luas, tetapi banyak lagi yang berputus asa dalam peranan yang sangat khusus. Individu boleh berurusan semata-mata dalam akaun yang perlu dibayar, sebagai contoh, memastikan bahawa perniagaan membayar bilnya tepat pada masanya supaya lampu tetap dan inventori terus mengalir dengan lancar. Orang lain mungkin memutuskan untuk bekerja semata-mata untuk maklumat cukai perniagaan, memastikan laporan yang tepat dan pematuhan dengan semua peraturan entiti cukai, sama ada persekutuan atau negeri, pendapatan, jualan atau cukai gaji. Satu perkara yang pasti: Mereka semua akan mencatat maklumat mengenai transaksi perniagaan dan menggunakannya untuk melaporkan kepada pelbagai pihak yang berminat.
