Syarikat mengeluarkan kunci kira-kira setiap tahun untuk memaklumkan pemilik kedudukan kewangan syarikat pada akhir tahun fiskal. Lembaran imbangan adalah penyata kewangan utama untuk sebuah syarikat. Pada asasnya, kunci kira-kira mengira aset dan liabiliti syarikat. Ia juga melaporkan perbezaan di antara mereka, iaitu ekuiti syarikat.
Aset dan Liabiliti
Aset dilaporkan dalam bahagian pertama lembaran imbangan. Aset adalah perkara yang dimiliki oleh syarikat, seperti hartanah, peralatan, wang tunai, stok syarikat atau produk. Liabiliti adalah hutang syarikat. Ini akan menjadi perkara seperti hutang, nilai stok yang belum dijelaskan atau pesanan terisi. Jika aset lebih besar daripada liabiliti, maka syarikat mempunyai nilai melebihi perbelanjaan pendapatannya.
Ekuiti pemegang saham
Apabila sebuah syarikat menyediakan lembaran imbangannya, satu bahagian akan menjadi ekuiti pemegang saham. Ini adalah perbezaan antara aset korporat dan liabilitinya. Ini juga dikenali sebagai "nilai buku korporat." Ini juga dikenali sebagai ekuiti keseluruhan atau jika perniagaan adalah perniagaan tunggal, ia dipanggil ekuiti pemilik. Pendapatan secara automatik meningkatkan ekuiti pemegang saham kerana ia sama ada dipegang sebagai wang tunai, dilaburkan dalam syarikat atau digunakan untuk membayar liabiliti. Perbelanjaan secara automatik mengurangkan ekuiti pemegang saham kerana mereka meningkatkan hutang syarikat.
Seksyen Ekuiti Pemegang Saham
Seksyen ekuiti pemegang saham syarikat dalam lembaran imbangan akan memasukkan maklumat mengenai modal berbayar, pendapatan tertahan, stok perbendaharaan dan pendapatan komprehensif lain yang terkumpul. Walau bagaimanapun, apa yang diperlukan dalam seksyen ini boleh berubah sedikit bergantung kepada apa yang menyatakan bahawa perbadanan itu mempunyai ibu pejabatnya. Ini disebabkan oleh perbezaan dalam undang-undang negeri.
Nilai yang tidak dilaporkan
Aset syarikat biasanya dilaporkan kurang daripada nilai sebenar mereka kerana prinsip perakaunan. Ini bermakna bahawa ekuiti pemegang saham tidak semestinya mewakili nilai perbadanan jika ia dijual kerana kemungkinan aset tersebut akan dijual lebih daripada yang disenaraikan di lembaran imbangan.
