Kejuruteraan aeroangkasa dan kejuruteraan aeronautik adalah disiplin yang sangat serupa; terdapat banyak pertindihan dalam teknologi, orang-orang yang bekerja di sektor ini dan kemahiran dan pengetahuan yang diperlukan oleh para jurutera. Apabila anda menganggap semua persamaan ini, tidak hairanlah ramai orang sering mengelirukan kedua profesion tersebut. Walau bagaimanapun, terdapat perbezaan yang signifikan antara kejuruteraan aeroangkasa dan kejuruteraan aeronautik.
Kesamaan
Persamaan terbesar antara kejuruteraan aeroangkasa dan kejuruteraan aeronautik ialah kedua-dua profesion tertumpu pada penerbangan. Kedua-dua bidang kajian kestabilan penerbangan kejuruteraan, aerodinamik dan kawalan pesawat, serta isu kejuruteraan tradisional. Jurutera kedua-dua jalur biasanya memperoleh ijazah sarjana muda dalam kejuruteraan mekanikal, komputer atau elektrik sebelum mencapai ijazah lanjutan dalam bidang aeroangkasa atau kejuruteraan aeronautik. Mereka kemudiannya digunakan oleh syarikat penerbangan swasta, perkhidmatan bersenjata atau entiti kerajaan lain. Kedua-dua jenis jurutera memperoleh gaji tinggi, biasanya bermula sekitar $ 50,000 atau $ 60,000 setahun pada tahun 2008, menurut Embry-Riddle Aeronautical University.
Perbezaan Utama
Perbezaan utama antara kejuruteraan aeroangkasa dan aeronautik boleh dirumuskan dengan sangat sederhana, menurut Bruce R. White, dekan Kolej Kejuruteraan di University of California, Davis. "Kejuruteraan aeronautikal cenderung memberi tumpuan kepada penerbangan dan aktiviti dalam suasana," kata White, "sementara kejuruteraan aeroangkasa merangkumi atmosfera, tetapi juga meliputi aplikasi di ruang angkasa, di mana tidak ada atmosfera."
Kedamaian
Masalah dengan membezakan antara kejuruteraan aeroangkasa dan kejuruteraan aeronautik adalah bahawa cubaan berbuat demikian boleh mengakibatkan kekaburan. Ini disebabkan fakta bahawa para saintis masih belum bersetuju di mana ruang aeronautik berakhir. Di A.S., terbang 50 batu atau lebih di atas paras laut dianggap aktiviti angkasawan, manakala Fédération Aéronautique Internationale menetapkan sempadan pada 100 kilometer, atau kira-kira 62 batu. Potongan ini mungkin berterusan sehingga para saintis mengembangkan kaedah yang lebih dipercayai untuk mengkaji komposisi atmosfera.
Integrasi
Untuk menangani pertindihan yang menonjol antara kejuruteraan aeroangkasa dan aeronautik, banyak universiti mencengkam dua sekolah pemikiran ke dalam program dua utama, sama seperti cara kejuruteraan komputer dan elektrik sering digabungkan. "Seiring berjalannya waktu, memandangkan industri aeronautik telah beralih ke arah industri aeroangkasa, jabatan kami telah berkembang ke arah kejuruteraan aeroangkasa," kata White.
