Pengangkutan bukan kecemasan adalah perkhidmatan yang diperlukan dan dihargai oleh banyak pihak. Orang tua, cacat dan orang yang menjalani rawatan mungkin tidak dapat atau dibenarkan memandu tetapi perlu menghadiri temujanji perubatan. Menyediakan pengangkutan memerlukan perancangan untuk menentukan kawasan perkhidmatan, kebimbangan keselamatan, dan jumlah yang dikenakan. Amaun yang dikenakan untuk pengangkutan bukan kecemasan bergantung kepada jumlah perkhidmatan yang anda berikan, jarak perjalanan anda, dan tahap kerja yang terlibat.
Hubungi syarikat lain di kawasan setempat yang menyediakan pengangkutan bukan darurat. Jika kawasan setempat anda tidak menawarkan perkhidmatan tersebut, gerakkan carian anda ke bandar atau daerah berdekatan. Bertanya tentang kawasan perkhidmatan, caj, dan kawasan lain untuk membantu anda menentukan bagaimana perkhidmatan ini sebanding. Adakah syarikat mengambil dari rumah pesakit, membantu pesakit dari rumah ke kenderaan, membantu pesakit ke pejabat doktor, atau perkhidmatan pengangkutan hanya di mana pesakit dikehendaki untuk menyerbu ke dan dari kenderaan.
Semak dan bandingkan maklumat daripada semua syarikat. Adakah anda menawarkan lebih banyak manfaat kepada pesakit daripada syarikat lain? Adakah anda bergerak lebih jauh? Adakah syarikat lain menawarkan diskaun kepada golongan tertentu seperti warga emas? Jika lebih daripada satu orang dijemput untuk pergi ke lokasi yang sama, ada diskaun yang diberikan?
Tetapkan caj anda berdasarkan apa yang anda tawarkan berbanding syarikat lain. Sekiranya anda tidak mempunyai keupayaan untuk mengangkut pelanggan di kerusi roda, jangan caj jumlah yang sama seperti syarikat yang boleh menawarkan perkhidmatan itu. Jika anda adalah syarikat baru, jangan mengharapkan untuk memecah masuk ke pasaran dan mengenakan bayaran lebih atau bahkan sama seperti syarikat yang ditubuhkan. Bersedia untuk menawarkan diskaun awal kepada pesakit baru. Perlu diketahui bahawa ramai pesakit dalam keadaan rapuh baik dari segi perubatan dan kewangan.
